Народная медыцына – вопытным шляхам набытых народам ведаў пра сродкі, травы і прафілактычна-лекавыя , а таксама іх практычнае выкарыстанне для зберажэння здароўя.
Узнікла народная медыцына ў глыбокай старажытнасці. У першабытнаабшчынным грамадстве была адзіным відам , абагульняла набытыя вопытным шляхам звесткі пра пэўныя гігіенічныя меры і спосабы лячэння. Збіранне і ўжыванне ў ежу раслін давала чалавеку магчымасць пазнаёміцца з іх , адрозніваць ядомыя плады, карані, травы, грыбы, водарасці ад неядомых, атрутныя — ад неатрутных, набываць веды пра той ці іншай расліны на чалавека.
Спецыфіка беларускай народнай медыцыны абумоўлена асаблівасцямі беларускай этнічнай прасторы і спалучэннем ведаў людзей пра навакольны свет.